پژوهش حاضر، سعی در فهم تجربه گردشگری علمی دارد و این امر در بین دانش پژوهان خارجی که گردشگری علمی را در ایران تجربه کرده اند، بررسی شده است. در این پژوهش، بنا بر نیاز به استفاده از تجربیات افراد درگیر در موضوع تحقیق، از روش تحقیق کیفی و از رویکرد پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. به دلیل نظام مند بودن روش کولایزی برای تحلیل داده ها، از این روش استفاده شد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به اشباع با 13 نفر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. اعتبار نتایج به دست آمده با استفاده از مراجعه مجدد به شرکت کنندگان در تحقیق و جلب توافق ایشان حاصل شد. در انتها چهار دسته تم حاصل شد که عبارت اند از؛ جنبه علمی، جنبه مذهبی، جنبه فرهنگی و جنبه اقتصادی و اوقات فراغت. یافته های این تحقیق در شناخت و درک بهتر رفتار گردشگران علمی و پیش بینی های آینده موثر است. به کارگیری صحیح یافته ها نیز توسعه گردشگری علمی و متعاقبا، افزایش رضایت گردشگران را در پی خواهد داشت.